قطره ششم

سوره شوری آیه 23 می فرماید :

قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فی القربی و من یقترف حسنة نزد له فیها حسنا ان الله غفور شکور

بگو من هیچ پاداشی برای رسالتم از شما درخواست نمی نمایم جز دوستی و محبت بر خاندان و نزدیکانم و هر کس کار نیکی انجام دهد بر او نیکی می افزاییم چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

در این هنگام امام باقر علیه السلام فرمود :

اقتراف الحسنة حبنا اهل البیت

منظور از اقتراف حسنة ، کار نیک ، محبت ما خاندان است.

منابع :

تفسیر فرات : 395 ح 11

بحار الانوار : 244/23 ح 16 و 250/26 ح 22

الیقین فی امرة امیرالمومنین : 98 باب 121

ترجمه القطره ج2 ص20

قطره پنجم

امام حسن عسکری علیه السلام  : من احبنا بقلبه و نصرنا بیده و لسانه فهو معنا فی الغرفة التی نحن فیها

ترجمه : کسی که ما خاندان را با قلبش دوست بدارد و با دست و زبانش یاری نماید ، او در روز قیامت در غرفه ای که ما هستیم قرار خواهد داشت.

منابع :

امالی شیخ مفید : 33 ح 8

بحارالانوار : 101/27 ح 64

ترجمه القطره : ج2 ص15

قطره چهارم

امام باقر علیه السلام : ان ذکرنا من ذکرالله و ذکر عدونا من ذکر الشیطان

ترجمه : همانا یاد ما یاد خداست ، و یاد دشمنان ما یاد شیطان است .

منابع :

عدة الداعی :241

بحارالانوار : 468/75 ح 20

ترجمه القطره ج2 ص15

قطره سوم

رسول اکرم صل الله علیه و آله : و خیر الناس بعدنا من ذاکر بامرنا

ترجمه : بهترین مردم پس از ما کسانی هستند که امر و ولایت ما را گفت و گو می نمایند

منابع :

امالی طوسی : 224 ح 40 مجلس 8

بحارالانوار : 200/1 ح 8 و 354/74 ح 31

بشارة المصطفی : 110

ترجمه القطره ج 2 ص 14

قطره دوم

در کتاب تفسیر فرات می نویسد : جعفربن محمد رازی با سند خود از امام صادق نقل میکند که حضرتش در تفسیر آیه شریفه : واذا الموءودة سئلت : در آن هنگام که از موءوده سوال شود . یعنی مودت ما ، بای ذنب قتلت : به کدامین گناه کشته شده است ؟ فرمود :

ذلک حقنا الواجب علی الناس و حبنا الواجب علی الخلائق قتلو مودتنا

منظور از این آیه همان حق لازم ما بر مردم است ، و همان محبت واجب شده ما بر مخلوقات است ، آنان مودت و محبت ما را کشته و از بین بردند

منابع : 

تفسیر فرات : 542 ح 6

بحارالانوار :256/23

ترجمه القطره ج2 ص14

قطره اول

رسول خدا صل الله علیه و آله :

متن عربی : ما من عبد یرشد عبدا و یدله علی معرفة اهل بیتی الا بعث الله الیه ملکا یوم خروجه من القبر ، یحمله علی جناحه حتی یقف فی الموقف ثم ینادی مناد : من کان یعرف هذا فلیاتیه. قال : فیجتمع الیه معارفه ثم یقول عزوجل : اکسو کل واحد من حلل الفردوس و توجوه من تیجان الجنة

ترجمه فارسی : هیچ بنده ای نیست که بنده ای را به سوی شناخت اهل بیت من ارشاد و راهنمایی کند جز آن که خدای متعال فرشته ای به سوی او در آن روزی که از قبرش خارج میشود ، می فرستد ، فرشته او را بر روی بال خود حمل میکند تا این که در توقفگاه محشر می ایستد ، آنگاه هاتفی ندا می دهد : هر که این بنده را میشناسد ، بیاید.

رسول خدا فرمود : همه آن هایی که او را میشناسند جمع میشوند . آن گاه خدای متعال می فرماید : به هر کدام از اینان از لباس های فاخر بهشتی بپوشانید و بر سرشان تاج کرامت بهتشی بگذارید.

سپس رسول خدا فرمود : یا بنی ! حرص الناس علی حب اهل بیتنا

فرزندم ! مردم را بر مهر و محبت خاندان ما تشویق و ترغیب نما.

منبع حدیث : ترجمه کتاب شریف القطره . ج2 . ص13